به‌سوی ستارگان فیلمی آمریکایی در ژانر حماسی و علمی-تخیلی به کارگردانی جیمز گری است که در ۱۱ ژانویه ۲۰۱۹ اکران شد که فیلمی ماجراجویی و هیجان انگیز با بازی برد پیت که بیننده را مجذوب خود کرده است،به بررسی فیلم Ad Astra می پردازیم.
مارتین شین
مارتین شین باید در مسیری دشوار که همه‌ی آنها زمینه ساز رسیدن او به سرهنگ کورتز هستند، قدم بگذارد و به مقصد این جاده سنگ لاخی برسد. از سوی دیگر سرهنگی را می‌بینیم که افسار کنترل‌اش پاره شده است و یاغی گری را سرلوحه خود قرار داده است و به دلیل شرایط محیطی و مغلوب شدن بر ذات و سرشت نابودگر و تاریک خود، افسارگسیختگی خود را همچون اهریمنی به تصویر می‌کشد؛ خوی درندگی در او جلوه می‌یابد و واژه انسانیت، معنی خود را در محضر او از دست می‌دهد.
اتمسفر و محور داستانی به سوی ستارگان ینک آخرالزمان و الگو گرفته از آن است. داستان به سوی ستارگان به این صورت رقم می‌خورد که محور اصلی فیلم حول روایت زندگی شخصی به نام روی مک براید است. او یکی از فضانوردان سازمان خصوصی به نام اسپیس کام میباشد و در پایگاه‌های فضایی این شرکت در فضا، مشغول به کار است.
این تکنسین و سرگرد پایگاه نظامی فضایی شرکت که برای ماموریتی که بیشتر از آن که ماموریتی کاری باشد، ماموریتی شخصی است، فرستاده می‌شود و در صدد حل مشکل پیش آمده برای زمین و امواج ارسالی از ناحیه‌ای ناشناخته در فضا بر می‌آید و از آن لحظه ماجراجویی ما در دل فضا شروع می‌شود و روی مک براید همانند کاپیتان بنجامین ویلارد راهی یک ماموریت خطرناک در اعماقی پُر از پوچی و تنهایی می‌شود.
پایگاه های ماه
آینده نزدیک فیلم شامل شهرهایی فضایی بر ماه، پایگاه هایی در ماه، ایستگاه های بین مداری و پایگاهی تحقیقاتی در مدار نپتون می‌شود که در نتیجه چندان هم نزدیک به شمار نمی‌رود.با این وجود طراحان فیلم به دلایلی حاضار نشده‌اند که برخی از فناوری ها را مطابق این چشم انداز بهبود بدهند.پرتابگر های زمین به ماه هنوز پرتابگرهای چند مرحله ای غیر قابل استفاده مجدد هستند. تصور کنید حجم زباله‌های فضایی این دوره از تاریخ را با این همه پرواز فضایی بین سیاره ای که موشک های چند مرحله ای چند مرحله ای و تجدید ناپذیر استفاده می‌کنند.
همچنین برخی از فناوری ها مانند خودروهای مه‌نورد و لباس‌های فضایی مطابق طرح‌های دهه ۱۹۶۰ هستند که قطعا به درد ساخت شهرهای فضایی و چنین فضای پر رفت و آمد میان سیاره ای نمی خورند.بیایید به اول فیلم برگردیم. معلوم می شود این برج آسانسور فضایی نبوده است و آنتن بلندی است که از روی زمین به فراسوی جو می رود و هدفش مطالعه و جستجوی فرا زمینی ها است.
ستارگان
جو غلیظ زمین باعث می شود برخی از بخش های طول موج الکترومغناطیسی نتوانند به سطح زمین برسند. به همین دلیل هم ما تلسکوپ های فضایی را ساخته و عازم فضا می کنیم تا بتوانند کل طیف را بسته به حسگرهایشان رصد کنند.
«به سوی ستارگان» در خصوص ماهیت انسان است و ارتباط انسان‌ها با یکدیگر میباشد. در پیش مقدمه‌‌ی فیلم از جدایی علم و عشق انسانی نوشته شده است، جایی که روی با عشق زنی روبروست که با بی‌توجهی او، همچنان او را دوست دارد و او نیز نمیتواند عشق او را از ذهن و قلبش خارج کند اما به جهت ماهیت کاریش مجبور به فاصله و حتی قهر شده است. عواملی که فیلم آن را مباحث اضافی معرفی میکند و سیستم نظامی که روی در آن در حال فعالیت است،
این یک فیلم جالب که گری در رنگهای نرم ، پر جنب و جوش و پر از الگوهای هندسی پر از زیبایی (و نظم طبیعی) شگفتی های نجومی را که مکبرید در طی سفرهای خود از طریق فضا از آن عبور می کند ، پر کرده است. همکاری با فیلمبردار Hoyte Van Hoytema و طراح تولید کوین تامپسون – و ساختن کار توسط ناسا – گری قلمروی کیهانی متقاعد کننده را به وجود می آورد که به اندازه کافی آشنا است تا بتواند بر روی آن چسبیده و همچنین به اندازه کافی عجیب باشد تا بتواند رمز و راز فیلم را تغذیه کند.
برد پیت
عملکرد پر روح و روان ، پیت – که به تدریج بیرونی تر و دیدنی تر می شود ، مثل اینکه مک برید چهره ای کاذب را ریخته است – فیلم را حتی وقتی شروع به شکستن کرد ، با هم نگه می دارد. مکبرید وقت زیادی را به تنهایی می گذراند ، مانند وقتی که او یک لباس فضایی پوشیده است ، صورت وی کاملاً یا جزئی از کلاه خود با سایه بان طلایی و آینه اش پوشانده می شود. همانطور که با صدای مک بوید ، که پیت با لحنی صمیمی ارائه می دهد – مثل یک عاشق یا محکم زمزمه های گوش در گوش شما – کلاه ایمنی به طور متناوب شخصیت را آشکار و مبهم می کند و روایت را پویا می کند. (خاکستری اعتبار اسکریپت را با اتان گروس به اشتراک می گذارد.)
لحظات خوب ، صحنه های قوی و چرخش های کوتاه از چهره های آشنا ، از جمله دونالد ساترلند ، یک دلهره انسانی ، شوم و بدخلقی وجود دارد. و روت نگا به عنوان یک ساکن طولانی مدت مریخ ناسازگار. منحرف شدن تنش بر روی یک کشتی فضایی در پریشانی و دنباله تعقیب در ماه بسیار مؤثر است ، فقط به این دلیل که در آنجا پاپ می شوند ، باعث ایجاد هیجان احشایی و همچنین تضاد لازم برای شایعات تکرار شونده و جذاب McBride می شوند.
در ادامه
این صحنه ها به شما یادآوری می کنند که خاکستری می تواند صفحه نمایش را زنده کند ، خواه او وحشت ناخوشایندی را رها کند یا یک حفره ای از تپه های مسابقه ای را پرتاب کند ، و باعث شود شما از روی صندلی خود پرش کنید. اما گری حرفهایی برای گفتن دارد و مانند خیلی از فیلمسازان ، او نگران این است که ما گوش نمی دهیم. بنابراین او همچنان به آنها می گوید.
پیدا کردن یک فیلم فضایی ۸۰ میلیون دلاری که منظره های هنری خود را بر روی ستارگان بجز بازیابی کلیشه های اپرا بین اکتشافی بین ستارگان ، دلگرم کننده است. با وجود دزدان ، ضربات متقابل بین سیاره و جهش فضای غافلگیرانه ، آسترا به همان اندازه به هر میراث سریال های قدیمی فلش گوردون دهه ۱۹۳۰ به عنوان هر فرانچایز خیالی جورج لوکاس مدیون است.
فیلم با جیمز گری مابین کوبریک و نولان قرار دارد، کمی از آن و کمی از دیگری را قرض گرفته و فیلم خودش را کارگردانی کرده است. به هیچ عنوان عاریت گرفتن را با اِسکی رفتن و تقلید اشتباه نکنید، جیمز گری در صحنه های درگیری با دزدان فضایی به خوبی صحنه ای متفات از اکشن های فضایی خلق کرده است. خبری از لیزر و هاورکرفت های فیلم نیست، اما باز هم شما مجذوب این صحنه می شوید زیرا کاملاً علمی یک درگیری فضایی را برای شما خلق کرده است.
به سوی ستارگان
ما در دوره ای قرار داریم که برخی از آن به عنوان علمی تخیلی به عنوان “جاذبه” ، “ورود” و “بین ستاره” سود بالا می خوانند و جوایز عمده را نیز مورد توجه قرار می دهند. برای به سوی ستارگان نیز به نظر نمی رسد. خیلی جالب است که یک فیلم مهم در بوکسور باشد ، و با انتقال به مالکیت دیزنی ، توسط یک استودیو منتشر می شود
این ممکن است در آینده اتفاق بیفتد ، اما می گویند چیزی که همیشه در جستجوی معنای ما جاری خواهد بود در جهانی که در بعضی اوقات احساس می شود مانند آنچه که قبلاً به آن ایمان آورده ایم و دیگر به آن اعتماد نداریم ، دیگر به همان شیوه ما را تسکین نمی دهد. به سوی ستارگان در صحنه های آخر خود با خطوط و ایده هایی عمیق در حال حرکت است که بر روی احساسات من کار می کند به طریقی که من انتظار نداشتم. با آن صبور باشید. در آن سرمایه گذاری کنید مقصد ارزش سفر را دارد.
واکنش منتقدان به فیلم
جیمز موترام | توتال فیلم
۱۰۰ از ۱۰۰
فیلم به سوی ستارگان اثری بسیار زیبا و جسورانه محسوب می‌شود که استادانه ساخته شده است. این فیلم، شاهکار جیمز گری محسوب می‌شود که با ایفای نقش فوق‌العاده زیبای برد پیت ترکیب شده است.
دیوید ارلیچ | ایندی وایر
۱۰۰ از ۱۰۰
فیلم به سوی ستارگان یک اثر بسیار زیبا و الهام بخش است.
کندیس فردریک | The Wrap
۹۰ از ۱۰۰
یک اثر درام و فضایی که فوق‌العاده زیبا و به طرز چشمگیری جذاب ساخته شده است.
استفانی زکراک | تایم
۸۰ از ۱۰۰
حتی اگر هم فیلم به سوی ستارگان نفوذ و جذابیت قدرت عرفانی اثر قبلی جیمز گری یعنی فیلم شهر گمشده زی را در خود نداشت، باز هم آنقدر جذاب و درگیر کننده بود که باعث می‌شد همه به سمت آن جذب شوند.
فیل ده سملین | تام اوت
۸۰ از ۱۰۰
این فیلم غالبا هیجان‌انگیز، گاهی غیرممکن و برخی اوقات گیج کننده است. اما می‌توان گفت که فیلم Ad Astra هم درست همانند کارگردان خود اصلا به آن المان‌های کلیشه‌ای و معمولی که در موضوع گرانش وجود دارند، وابسته نیست. موقع تماشای این فیلم کمربند خود را محکم ببندید.
شری لیندن | هالیوود ریپورتر
۷۰ از ۱۰۰
جیمز گری، نویسنده و کارگردان فیلم به سوی ستارگان، به طرز بسیار جذابی این اثر درام و فضانوردی را ساخته است.
ریچارد لاوسون | ونیتی فیر
۷۰ از ۱۰۰
با اینکه آخرین اثر سینمایی جیمز گری از لحاظ بصری و روانی فوق‌العاده زیبا و چشمگیر است اما می‌توان گفت که هیچ چیز جدیدی درون خودش ندارد.
جان بلیزدیل | سینوو
۴۰ از ۱۰۰
زمانی که صحبت از بی‌وزنی خاصی که هیچ ربطی به نبود گرانش ندارد، به میان می‌آید، باعث می‌شود که دیگر خیلی چیزها منطقی به نظر نرسند و دلیل درستی نداشته باشند.
