به بررسی نظرات منتقدان فیلم حیرت انگیز روزی روزگاری در هالیوود(Once Upon a Time in Hollywood) اثر آقای کوئنتین تارانتینو می پردازیم،با ریور وب همراه باشید.
داستان
ما با فیلمروزی روزگاری در هالیوود (Once Upon a Time in Hollywood) به سال ۱۹۶۹ و شهر لس آنجلس می‌رویم؛ زمانی که همه چیز در حال تغییر کردن است. در این برهه زمانی بازیگر محبوب و ستاره تلویزیون یعنی ریک دالتون (با بازی لئوناردو دی‌کاپریو) و بدلکار همیشگی او یعنی کلیف بوث (با بازی برد پیت) به شدت در تلاش هستند تا در صنعت فیلمسازی‌ای که دیگر به سختی آن را می‌شناسند و دیگر مثل قبل نیست، راهی برای خودشان باز کنند. نهمین فیلم یکی از بهترین نویسندگان و کارگردان‌های هالیوود یعنی کوئنتین تارانتینو دارای یک تیم بازیگری بزرگ و چندین خط داستانی مختلف است؛ آن هم به مناسبت آخرین سال‌های دوران طلایی هالیوود می باشد.
نظرات منتقدان به فیلم روزی روزگاری در هالیوود
برایان تالریکو | RogerEbert.com
۱۰۰ از ۱۰۰
من از یک موضوع کاملا مطمئن هستم… اصلا نمی‌توانم برای دوباره دیدن این فیلم صبر کنم. این اثر دارای چندین لایه مختلف و جاه‌طلبانه است؛ محصول یک فیلمساز توانا و با اعتمادبه‌نفس که برای ساخت آن با هنرمندان و اعضایی کار کرده که کاملا با دیدگاه و سبک او همخوانی دارند. تک تک قسمت‌های این اثر متناسب است. هر تصمیم با دقت بسیار زیاد اتخاذ و انجام شده است.
جان بلیزدیل | CineVue
۱۰۰ از ۱۰۰
فیلم روزی روزگاری در هالیوود (Once Upon a Time in Hollywood) یک اثر جسورانه، زیبا و وحشیانه است. این فیلم، بهترین اثر تارانتینو از زمان فیلم بیل را بکش محسوب می‌شود؛ حتی شاید بتوان گفت که از زمان فیلم Pulp Fiction (پالپ فیکشن).
پیتر تراورس | رولینگ استون
۹۰ از ۱۰۰
تمام بازیگران این اثر، صرف نظر از نقش بزرگ یا کوچکی که ایفا می‌کنند، سعی کردند که بهترین نسخه خود را در این فیلم به نمایش بگذارند. برای برخی افراد ممکن است مدت زمان ۲ ساعت و ۴۰ دقیقه خیلی زیاد به نظر برسد. اما من اصلا نمی‌توانستم پلک بزنم.
برایان ترویت | یو اس ای تودی
۷۵ از ۱۰۰
دیدگاه و چشم‌انداز تارانتینو از سال ۱۹۶۹ نسبت به هالیوود کاملا صحیح و زنده به نظر می‌رسد؛ آن هم با وجود آن الکتریسیته بسیار زیادی که بین دو بازیگر اصلی آن یعنی لئوناردو دی‌کاپریو و برد پیت وجود داشت. البته علاوه بر آن، ایفای نقش فوق‌العاده‌ی مارگو رابی در نقش شارون تیت هم کمک زیادی به آن کرده بود.
الن نگ | Film Threat
۷۰ از ۱۰۰
این فیلم یک اثر خیلی خوب است… یک نسخه بهتر نسبت به فیلم Hail Caesar (درود بر سزار) برادران کوئن؛ فیلمی که مدام در طی تماشای اثر تارانتینو در ذهن من ظاهر می‌شد.
سورن اندرسن | سیاتل تایمز
۶۳ از ۱۰۰
روند پیشروی این فیلم و داستان آن می‌تواند کمی مشکل‌ساز باشد. تا حدودی بخش‌های اولیه این اثر خسته کننده است؛ زیرا زمان زیادی صرف این می‌شود که شخصیت‌ها درون ماشین‌های خود مدام در بزرگراه‌ها، خیابان‌های فرعی و بلوارهای اطراف هالیوود می‌چرخند.
