بررسی انیمیشن The Emoji Movie

انیمیشن سه‌بعدیِ علمی–تخیلی و کمدی بر اساس اموجی‌ها، به کارگردانی تونی لئوندیس و محصول آمریکا می باشد،یک انیمیشنی که دنیای شکلک های درون برنامه های اجتماعی را برای کاربران به نمایش می گذارد،به بررسی انیمیشن The Emoji Movie می پردازیم.

داستان

The Emoji Movie دنیای مخفی نادیده‌ی درون گوشی‌های هوشمند ما را آشکار می‌کند. تکسوپولیس، شهر شلوغی درون یک اپلیکیشن پیام‌رسان که همه‌ی ایموجی‌های محبوب ما در آن زندگی می‌کنند و منتظرند توسط کاربر استفاده شوند. در این دنیا، هر ایموجی تنها یک شکلک احساسی داراست به غیر از جین، ایموجی سرزنده‌ای که بدون فیلتر متولد شده و مملو است از احساسات مختلف می باشد.

جین تصمیم می‌گیرد که تبدیل به یک ایموجی دیگر شود و برای این کار از دوست صمیمی‌ ماهرش، های‌فایو و ایموجی کدشکن بدنام یعنی جیلبریک کمک می‌گیرد. آنان همراه یکدیگر یک ماجراجویی اپلیکیشنی حماسی را شروع می‌کنند تا کدی که جین را اصلاح می‌کند، پیدا کنند. اما هنگامی که خطر بزرگتری تلفن را تهدید می‌کند، سرنوشت همه‌ی ایموجی‌ها در دستان این سه دوست قرار می‌گیرد. آنها باید جهانشان را قبل از حذف شدن نجات دهند.

ایموجی

انیمیشن به خودیِ خود، مستعدِ بهره‌گیری از حامیان مالی قدرتمند بوده است؛ استفاده از اِسپانسر، فی نفسه چندان مشکل‌آفرین نمی باشد، اما افراط در توجه به این قضیه، می‌تواند به کلیت اثر ضربات جبران‌ناپذیر وارد کند. ظاهراً دست‌اندرکاران سونی، در مراحل پیش تولید، با تعداد زیادی از تولیدکنندگان برنامه‌های تلفن همراه به توافق رسیده‌اند و در ادامه، برای راضی نگه داشتن تمام آن‌ها، مجبور به خدشه‌دار کردنِ بخش رواییِ «فیلم شکلک» شده‌اند.

از «توئیتر»، «اینستاگرام» و «فیسبوک» گرفته تا «ساوند کلود»، «دراپ‌باکس» و «یوتیوب»، و حتی برخی از بازی‌های موبایلی مثل «کَندی کراش» و «جاست دَنس»، هر یک از این خوان گسترده سهمی داشته‌اند. تعدد این برنامه‌ها و الزام فیلمنامه‌نویسان برای پوشش تمام آن‌ها، باعث شده بخش عمده‌ای از زمان فیلم به اسپانسرها اختصاص یابد؛

 دنیای مخفی درون موبایل ها را که تا به حال کسی موفق به دیدن آن نشده است، به معرض نمایش بگذارد. دنیایی که داخل برنامه پیام رسانی گوشی ها مخفی مانده و کسی از وجود آن اطلاعی ندارد. جای شلوغی که تمام ایموجی های مورد علاقه شما در آنجا زندگی میکنند و منتظرند تا توسط یکی از کاربران گوشی های همراه به کار گرفته شوند. در این دنیا تمام ایموجی ها به غیر از ایموجی Gene “ژن” که به هنگام ساخت، نظارتی بر روی آن صورت نگرفته و از همین رو یک ایموجی غیر عادی به حساب می آید و میتواند حالات چهره مختلفی داشته باشد، بقیه ایموجی ها تنها یک حالت چهره ثابت بیشتر ندارند.

های فای

 های-فایو شخصیتی است که بارِ عمده‌ی طنزِ داستان بر دوش اوست. وی در شرایطی وارد ماجرای فرار و گریزِ خطرناک جین می‌شود، که طبق شرایط تشریح شده در فیلم، نیاز چندانی به این ریسک‌پذیری ندارد؛ او نه سابقه‌ی دوستی و صمیمیتِ قبلی با جین دارد که بخواهد رفاقت به خرج دهد، و نه بی‌دست و پاست که نیاز به حمایت و کمک دیگران داشته باشد.

دراپ باکس

دراپ‌باکس که نقش بهشتی را به نمایش می گذارد که همه‌ی ایموجی ها می‌خواهند به آنجا رفته. صحنه‌ای در فیلم است که قهرمانان‌ در حال فرار از دست بات‌های نابودگر که در نهایت به دراپ‌باکس می‌رسند، از دیواره‌ی آیکون آن عبور کرده و در نهایت نفس راحتی می‌کشند. چرا که باتی که در تعقیبشان است نمی‌تواند از دیوارهای دراپ‌باکس عبور کند. وقتی جین می‌پرسد آیا اینجا جایشان از دست بات‌ها امن است یا نه، جیل‌بریک بهش اطمینان خاطر می‌دهد: نگران نباش. نمی‌تونه بیاد داخل.

دوتا از سکانس‌های تبلیغاتی فیلم کوچک‌ترین ربطی به داستان ندارند و فقط وسیله‌ای برای Pause کردن فیلم و تبلیغات آشکار بازی‌های «کندی کراش» و «جاست دنس» است. «پشت و رو» می‌دانست چگونه از اصطلاحات آشنایی مثل دوست خیالی دوران کودکی، خاطرات کوتاه‌مدت و بلندمدت و بخش کابوس‌های ذهن و پسر رویاهای درون ذهن رایلی به عنوان ابزارهای داستانگویی بامزه و عمیقی استفاده کند. 

دید سایت

جیمز براردینلی | ریل ویوز

۵۰ از ۱۰۰

انیمیشن حتی اندکی قادر نیست توجه یک فرد بزرگسال را جذب یا حفظ کند. یک فیلم خواب‌آور.

اوئن گلیبرمن | ورایتی

۴۰ از ۱۰۰

ایده‌های بدتری هم از این انیمیشن وجود داشته‌اند، اما در این مورد اجرا آنقدر خوب نیست که بتواند ذات شاد و غافلگیرکننده‌ی ایموجی‌ها را نشان دهد.

راجر مور | مووی نیشن

۲۵ از ۱۰۰

مجموعه‌ای از فیلمنامه‌نویسان نتوانستند در افسانه‌ی غیرقابل پیش‌بینی ایموجی بی‌احساسی که به دنبال برنامه‌نویسی مجدد خود است، حتی یک شوخی بامزه دربیاورند. حتی یکی.

چارلز برامسکو | گاردین

۲۰ از ۱۰۰

The Emoji Movie کار یک شیطانه، فیلمی که به نظر می‌رسد توسط یک مدیر تبلیغات بی‌خلاقیت ساخته شده است.

پیتر سابژینسکی | سایت راجر ایبرت

۱۲ از ۱۰۰

کاری کاملاً عاری از ظرافت، سبک، هوش یا ارزش‌های اساسی سرگرمی که باعث می‌شوند در مقایسه با این فیلم، انیمیشنی که بر اساس انگری بردز ساخته شده، یک اثر هنری خالص باشد.

بیلج ابیری | ویلج وویس

۱۰ از ۱۰۰

این فیلم به وضوح بد و خسته‌کننده است.

آلیسا ویلکینسون | واکس

۱۰ از ۱۰۰

The Emoji Movie اتلاف وقت، منابع و صداهای تعدادی کمدین است، به‌علاوه‌ی فرضیه‌ای که به سختی می‌توان نقطه‌ی مثبتی در آن پیدا کرد. این محصول بیش از آنکه یک فیلم باشد، یک توهین است.

مت سینگر | اسکرین کراش

۱۰ از ۱۰۰

کلمات زیادی وجود دارند که می‌توانند The Emoji Movie را توصیف کنند. اینها چندتا از آن کلمات هستند: بی‌مزه، بیش از حد شیرین، مهمل، دردناک.

جانی اولکسینسکی | نیویورک پست

۰ از ۱۰۰

لطفاً چشم‌های من را به تنظیمات کارخانه برگردانید. چرا که آن‌ها The Emoji Movie را دیده‌اند، تمرینی جدید برای برندسازی بی‌روح با هدف جلب خردسالان.

آلونسو دورالد | رپ

۰ از ۱۰۰

این فیلم یک فاجعه‌ی مخرب روح است، زیرا فاقد هر گونه شوخ‌طبعی، هوشمندی،‌ ایده، سبک بصری، اجراهای تحسین‌برانگیز، دیدگاه خاص یا هر ویژگی تمایزبخش دیگری است که آن را به چیزی جز اتلاف وقت کامل تبدیل می‌کند. بهتر است به انیماتورهای سخت‌کوشی که این فاجعه را محقق کردند، اشاره نکنیم.