فیلمی که از بازی کلاسیک قدیمی الهام گرفته شده و نقش اصلی این فیلم کسی نیست که با آن آشنا نباشد دواین جانسون و جفری ین مورگان می باشد که هردو از بهترین ها هستند.
الهام از بازی های کلاسیک
با الهام از بازی های کلاسیک بازی با همین نام ، داد و بیداد کاملاً مسخره ، کامپوزیت ، اما در عین حال همچنین به اندازه کافی خود آگاه است تا یک نوع سرگرم کننده گنگ باشد. این دقیقاً بی نظمی و بی نظیری از فرمول است که به فروش می رسد ، با این که ستاره دواین جانسون در تلاش است تا همه چیز را بر جذابیت خود بگذارد. اما حتی فیلم The Rock فقط وقتی این فیلم پوچ باشد ، می تواند خیلی کار کند.
پس از آنکه یک فرمول “تغییر ژنتیکی” بسیار وحشتناک به طور تصادفی رونمایی شد ، سه حیوان وحشی به جهش غول پیکر تبدیل می شوند که بله ، بیداد می کنند. پس از آن باید نوبت به دیوید اوکوی برای نجات دوست خود ، شهر شیکاگو و روز بیفتد.Rampage دارای یک فیلم نامه احمقانه و سرد سنگی است که با گفتگوی خنده دار و برهنه و ارزش گفتگوهای خنده دار همراه است ، به خصوص وقتی که به همه علم شبه در تبدیل حیوانات روزمره به هیولا غول پیکر می رسد.
حضور بسیار زیاد نامزد اسکار شخصیت های او ، دکتر کیت کالدول را انتخاب می کند ، به اندازه کافی که امیدوارم هر چه که قایق خانه ای هریس انجام این فیلم دستمزد را داشته باشد به اندازه یکی از هیولا های غول پیکر است که او در توضیح آن گیر کرده است.
فیلمنامه
از بازی اقتباس شده که بهرحال تمام موجودیت آن در یک خط قابل تعریف است و به سختی می توان به چیزی بیشتر از همان یه خط در بازی اشاره نمود! از این جهت پیتون و تیم نویسندگان نیاز داشته اند تا فیلمنامه ای تدارک ببینند که در نهایت جورج را به نقطه ای از شیکاگو رسانده تا بتواند با خیال راحت نابود کند و فریاد بزند. رسیدن جورج به شیکاگو و خرابی آن، بخشی است که فیلم در آن درجا نمی زند و بهرحال آنچه که طرفداران و مخاطبین سینما از یک عنوان اکشن گوریل محور انتظار دارند را تقدیمشان می کند. اما پیش از رسیدن به این لحظات که بسیار هم دیر به وقوع می پیوندد، فیلم مسیر متفاوتی را تا رسیدن به هدف پیش می گیرد که عجیب و ناامید کننده است.
فیلمنامه اثر یکی از عجیب ترین و در عین حال ضعیف ترین بخش های فیلم را تشکیل می دهد. یعنی جایی که فیلم سعی در روایت یک داستان ساده و مشخص دارد اما در این روند آنچنان به کلیشه های مضحک پایبند می گردد که تماشاگر را به تعجب وا می دارد.
همکاری
همکاری دوستانه و جالب بین دیویس و جورج را دارد، همزمان با اینکه در دقایق پایانی فیلم مبارزه بزرگی بین سه هیولای داستان (دیویس را هم به آن اضافه کنید) را مشاهده می‌کنیم. فیلم Rampage با اینکه در ظاهر سه هیولای خفن و وحشتناک و مهم‌تر از همه ستاره‌ای محبوب این ژانر مانند دواین جانسون را در چنته دارد، از به نمایش گذاشتن هویت واقعی‌اش باز می‌ماند.
طوری که سازندگان فیلم به جای اینکه با فیلمی جدید به نام Rampage طرف باشند، چند دقیقه‌ای را به ژوراسیک ورلد بودن می‌گذرانند و بعضی مواقع هم پا در کفش دیگر فیلم‌های هم‌ژانر خود می‌کنند. از همین جهت Rampage بیش از اینکه فیلمی مستقل و اولین نسخه از سناریوی خودش باشد، صرفا دنباله‌ای کلیشه‌ای از فرنچایزهای نام برده شده در این ژانر است که در پایان کار خود تجربه‌ای مضاف بر فیلم‌های قبلی را ارائه نمیدهد و حتی گاهی پسرفت هم می‌کند
جلوه های ویژه
رمپیج یک فیلم بلاک باستری عظیم است که شما را متعجب می‌کند که چند صحنه فیلم‌برداری شده با پرده سبز روی هم گذاشته شده تا چنین چیزی آماده شود. ولی با وجود همه این‌ها، فیلم آن‌قدر هم بد نیست. بسیاری از صحنه‌های اکشن در طول روز اتفاق می‌افتد که به بینندگان اجازه می‌دهد به خوبی بتوانند هیولاهای فیلم را ببینند. برای به تصویر کشیدن جورج از همان شیوه‌ای استفاده شده که در چند سال گذشته در سه‌گانه جدید «سیاره میمون‌ها – Planet of the Apes» استفاده شده است. جلوه‌های ویژه CGI در بعض سکانس‌ها توجه را به خود جلب می‌کنند اما در نهایت آن‌قدر بد نیستند که در ذوق بزنند و توجه بیننده را از فیلم دور کنند.
به کارگردانی برد پیتون به عنوان مجموعه ای از مجموعه های اکشن به طور فزاینده و برتر ، Rampage این فیلمی نیست که باعث می شود فیلم های بازی های ویدیویی صرفه جویی شود تا مردم شروع به جدی گرفتن آنها کنند – هیچ چیز در اینجا به ژانر سطح نمی دهد.
اما Rampage دقیقاً همان چیزی است که خودش را به عنوان فروش فروخته است: یک قطعه بزرگ ، احمقانه ، با صدای بلند و گنگ از فرار از چربی بیش از اندازه که یک کارتون زنده را بازی می کند. (نه ، نه جورج.) ناراحت کننده است که سختگیرانه از آن بدگویی کنید که داد و بیداد به همان اندازه احمقانه و حیرت انگیز است ، وقتی که هرگز خود را به عنوان تلاش برای چیز دیگری معرفی نکرد. در آن سطح پایینترین سطح دستاورد ، Rampage دقیقاً به آنچه می خواست ، دست می یابد.
داستان
دیویس اوکیِ مردی که از مردم فاصله می‌گیرد. او با جورج که یک گوریل نقره‌ای رنگ فوق‌العاده باهوش است و از کودکی مراقب او بوده، پیوندی محرمانه دارد. اما یک آزمایش ژنتیکی تبهکارانه این میمون باشخصیت را رفته رفته تبدیل به یک هیولای بزرگ می‌کند. اما این قضیه به همینجا ختم نمی‌شود و این تازه شروع ماجرا است.
خیلی زود مشخص می‌شود که موجودات تغییریافته دیگری هم وجود دارند. از آنجا که این هیولاهای تازه خلق شده در حال هجوم بردن به آمریکای شمالی هستند و هر چیزی را که جلوی راهشان باشد نابود می‌کنند، اوکی با یک مهندس ژنتیک بی‌اعتبار متحد می‌شود تا به یک پادزهر برسند. او وارد جنگی بزرگ می‌شود تا نه تنها جلوی یک فاجعه جهانی را بگیرند، بلکه موجود ترسناکی را که زمانی دوستش بود هم در این بهبهه نجات دهد.
دیدگاه منتقدان به فیلم رمپیج
رابی کولین | تلگراف
۸۰ از ۱۰۰
فیلم با دو کارت برنده خود بازی می‌کند و به خوبی هم می‌داند که همین دو کارت برایش کافی است. کارت برنده اول، کشتار جمعی حیوانی غول پیکر است، چیزی که با ایده‌های سرگرم کننده و جلوه‌های دیدنی گره خورده است. کارت برنده دوم، شیمی فوق‌العاده بازیگران انتخاب شده برای فیلم است که همه را سرگرم خود می‌کند.
مویرا مک‌دونالد | سیاتل تایمز
۶۳ از ۱۰۰
من تنها دو چیز می‌توانم درباره فیلم رمپیج و تماشای آن بگویم: یکی اینکه واقعا فیلم وحشتناک و افتضاحی است و دیگری اینکه در عین حال، من از تماشای آن بسیار لذت بردم.
اولی ریچاردز | امپایر
۶۰ از ۱۰۰
این اثر کاملا مضحک و مسخره است. البته نه در آن حدی که بیننده پیش از تماشای آن تصور می‌کند. شاید ایده فیلم یعنی اینکه قرار است حیوانات با سر و صدای بسیار زیاد به شهر بیایند و آن را به‌هم بریزند بسیار جالب باشد اما تماشای آن آنطور که باید و شاید جالب نیست و نمی‌تواند خود را به آن حد از جذابیت مورد انتظار برساند.
جیم وجوودا | آی جی ان
۵۵ از ۱۰۰
تقریبا می‌توان گفت که فیلم رمپیج هیچ چیز جدیدی در زمینه آثار هیولایی برای عرضه کردن ندارد. حتی این اثر هیچ اطلاعات جدید و خوبی درباره نسخه بازی ویدئویی خود و حتی شخصیتی که توسط دواین جانسون ایفا می‌شود به بیننده ارائه نمیدهد. با این حال سعی می‌کند تمامی مواردی را که بیننده توقع دیدن آن را دارد، به نمایش بگذارد. این اثر به‌شدت تلاش کرده که با قرار دادن چندین صحنه هیجان‌انگیز، کاری کند بیننده به‌طور کل از تماشای آن متنفر نشود.
دن کالاهان | رپ
۴۰ از ۱۰۰
فیلم Rampage اثری است که به‌شدت زیر فشار فیلمنامه سنگین و پر از جزئیات خود در حال له شدن است. این وضعیت طوری ادامه پیدا می‌کند که این فیلم هم درست همانند ساختمان‌هایی که در فیلم نشان داده می‌شوند، متلاشی و اجزای آن از هم جدا می‌شوند.
ریچارد روپر | شیکاگو سان تایمز
۳۸ از ۱۰۰
شاید بتوان گفت که فیلم Rampage بدترین فیلم سال تا به امروز نیست اما قاطعانه می‌توان گفت که این اثر رقیب اغلب آثار ناامید کننده و بی‌هدف سال خواهد بود.
دیوید ارلیچ | ایندی وایر
۲۵ از ۱۰۰
فیلم Rampage چه چیز خاصی داشت؟ نه صحنه‌های اکشن راضی کننده‌ای و نه تصاویر و صحنه‌های به‌یاد ماندنی‌ای در این اثر وجود داشت. حتی تقریبا می‌توان گفت که هیچ چیز خاصی هم برای بازگو کردن نداشت و تقریبا غیر ممکن است که بخواهیم حرفی درباره آن بزنیم. موضوعی که در این میان کاملا مشخص است، این است که فیلم اصلا برای منتقدان نیست. حتی زمانی این موضوع تبدیل به مشکل می‌شود که متوجه می‌شویم این فیلم نه‌تنها برای منتقدان بلکه برای هیچکس مناسب نیست.
دیوید سیمز | آتلانتیک
۲۰ از ۱۰۰
فیلم رمپیج یک اثر بی‌اهمیت بزرگ و پر از سر و صدا است. این اثر اکشن و فانتزی، درست به همان اندازه که در کمدی و خنده‌دار بودن ناموفق است، در جدی بودن هم به‌شدت ناامید کننده عمل می‌کند.
