بررسی فیلم Joker 2019

فیلم سینمایی آمریکایی در ژانر روان‌شناختی به نویسندگی، تهیه‌کنندگی و کارگردانی تاد فلیپس است.جوکر شخصیتی است که همه او را که رقیب بتمن ممکن نیست که نشناسند این فیلم به ما بیننده ها زندگی و چگونه تبدیل شد آرتور فلک را برای ما بازگو می کند. خب به بررسی فیلم Joker 2019 می پردازیم.

داستان

جوکر روایتی از زندگی آرتور فلک در اوایل دهه ۸۰ میلادی می باشد، مردی بازنده، تنها و احساساتی که اخیرا به دلیل بیماری عصبی در مرکز روانپزشکی بستری بوده و در حال حاضر به همراه مادر پیرش پنی در آپارتمانی واقع در شهر گاتهام خراب شده زندگی می کند.

آرتور دلقکی است که آرزوی کمدین شدن دارد. او با پوشیدن لباس های مخصوص برای شرکت های مختلف تبلیغات انجام می دهد اما به دلیل حوادثی که در جریان فیلم رخ می دهد از شخصیت ناامید و بیچاره به فردی ترسناک و خشن تبدیل می شود که می توانید حدس بزنید چگونه شخصیتی است.

مسیر داستان

او به بزرگترین ناامیدی رسیده این مسئله با اهمیتی عجیب و غریب از رشد جوایز جشنواره به عنوان یک چرخش بسیار عالی در یک برند فرهنگ پاپ پدیدار می شود. سال گذشته ما نسخه رسمی سوسپیریا لوکا گواداگنینو را داشتیم و اکنون این شوخی است از کارگردان و نویسنده تاد فیلیپس: یک اسطوره جدید برای مشهورترین حریف بتمن می باشد.

خواکین فینیکس در اوایل دهه ۱۹۸۰ بازی در آرتور فلک ، بازنده احساساتی و تنهایی در شهر گاتهام بازی می کند. آرتور یک بستری سابق در یک مرکز روانپزشکی است اما اکنون اجازه دارد با مادر بزرگش ، پنی (فرانسیس کنروی) در آپارتمان کوچک خود زندگی کند. آرتور یک بیماری عصبی دارد به این معنی که او می تواند در لحظه های غیرمترقبه به خنده بزند.

کمپین

او به همسایه یک مادرش صوفی (زازی بیتز) آشنل می شود، یک کمدین ، ​​پرستش قهرمان پرستشگر تلویزیون ، موری فرانکلین (رابرت دنیرو). اما او فقط می تواند به عنوان یک دلقک در آرایش و کفش های فلاپی دست به کار شود و یک آگهی تبلیغاتی را در خارج از یک فروشگاه بچرخاند ، جایی که توسط اراذل و اوباش جوانی که از کنار آن مورد ضرب و شتم قرار می گیرند مورد ضرب و شتم قرار می گیرد.

روزی پس از تحقیر و ناامیدی بیش از حد تحمل می شود ، آرتور اسلحه ای در دست می گیرد و می فهمد که استعداد او برای کمدی نیست بلکه خشونت است.فیلیپس پیش از این فیلمی را با چهره ای درخشان و خنده دار با مشکلات یادگیری کارگردانی کرده است: Alan in The Hangover ، با بازی زاک گالیفیاناکیس ، آن چهره عجیب و غریب که عملکرد ناخوشایندی با اسم “عقب ماندگی” دارد. من نمی دانم که جوکر با گالیفیاناکیس در صدر چگونه است. خوب ، ریخته گری ققنوس به وضوح نشان می دهد که جوکر چگونه قرار است باشد.

آرتور

آرتور هرگز شخصیت شروری نداشته و می خواسته تا یک ستاره باشد اما در شهری که فساد در آن نقش بسته، افراد ضعیف تر مانند آرتور همواره یک قربانی بیش نیستند و تا زمان مرگشان نیز قربانی هر روزه جامعه محسوب خواهند شد.

آرتور نوشته ای در دست خود دارد که بر روی آن نوشته « از خنده‌های من ناراحت نشوید، من بیمارم! ». این نوشته به وضوح نشان می دهد که او قصد اثبات روح مهربان خود به اهالی گاتهام سیتی را دارد اما واکنش مردم در مقابل فردی که نتوانسته زندگی عادی داشته باشد همواره خشن و ناراحت کننده است. آرتور هرگز نمی تواند حتی به موفقیت نزدیک شود و در ارتباط با مردم نیز تنها چیزی که نصیبش می شود خشونت است.

باز هم کارگردان فیلم جوکر Joker هدفی دارد که تو گویی قصد دارد تولد شخصیتی مثل بتمن را به نوعی به جوکر نسبت دهد. جوکری که حالا دیگر آرتور فلک نیست و روح عصیانگر جوکر در او متجلی شده است. جوکری که از دلِ حادثه‌ی قطار و درگیری با کارمندان توماس وین متولد شده است. با آنکه متولد شدن جوکر و بتمن و … حاصل صرفا یک اتفاق نیست و کل فضای جامعه و شخصیت درونی این افراد، آنها را به این سمت و سو می‌کشاند.

روانشناسی

بهترین شخصیت پردازی است که تا به امروز از یک اثر کمیک بوکی در سینما انجام شده است. معمولاً در آثار سینمایی که پیشینه اَبَرقهرمانی دارند،جنبه های سرگرمی اصلی ترین بخش فیلم را تشکل می دهد و جنبه های هنری و روانشناختی اهمیت چندانی در اثر نمی یابند. اما « جوکر » تاد فیلیپس در نقطه مقابل این شرایط قرار گرفته بطوریکه اثری از سرگرمی های پاپ کورنی در فیلم نیست و در عوض، جنبه های روانشناختی و عناصر هنری نقش بسیار برجسته ای در اثر دارند.

خیال قهرمان شدن برای بعضی ها ، رفتن از بی قدرت به قدرت ، از ترس و محبوب در همان زمان هست. فیلیپس با تنظیم فیلم در دنیایی که آرتور چاره ای جز خشونت و فرار جز جنون ندارد ، آن پیام را به شکلی تبریک و تحریک پذیر ارائه می کند. او به عنوان نوعی حقیقت گوی تاریک به تصویر کشیده شده است زیرا یاد گرفته است که جهان شوخی است و هیچ اهمیتی ندارد.

نگرش

فیلیپس با همان روحیه پیچیده آزار و اذیت روبرو است که اخیراً باعث شده است که او شکایت کند که او مجبور به ساخت جوکر است زیرا دنیا اکنون بیش از حد حساس است و به خاطر نام تجاری قبلی خود از کمدی مخرب است. اما اگر چنین فیلمی قانع کننده نبود ، اگر لحظه های آخر آن چنان بزرگ نبود و شاد و با هدف دیوانگی نبود ، جوکر احتمالاً نگرانی اجتماعی را کمتر می کرد.

این نشان می دهد که کسی که به جامعه اجازه می دهد مسیر زندگی را با او تجربه کند ، رنج می برد و وقتی راه خود را با جامعه پیدا کرد، آزاد می شود. این نشان می دهد که او هنگام اجرای قوانین ، به تنهایی گریه می کند و وقتی تصمیم می گیرد که قوانین را زیر پا بگذارد ، در تنهایی بی کسی خود رقص انجام میدهد .

مسیر زندگی

داستان، او را آزار می دهد و به او آسیب می رساند ، اما فیلیپس در پایان بیان می کند که هر آنچه را که او طی کرده بود لازم و ضروری بود تا او را به قدرت و شناختی که شایسته او بود ، برسانیم. این یک فانتزی وسوسه انگیز است که با اعتقاد کامل ساخته شده است.بسیاری از منتقدان و بینندگان اولیه با ناراحتی به جوکر پاسخ داده اند ، فیلیپس با رد کردن جهان به عنوان عدم تعادل در بهترین حالت ، کاملاً بدخواه ، و بدترین و مخرب ترین بیننده ها را قادر می سازد. آرتور در یک لحظه اظهار داشت: “من دیگر نمی خواهم احساس بدی کنم.” او یک نوع تبهکار قابل اعتماد ، و غمناک است.

نقدهای منتشر شده از فیلم Joker 2019:

تری وایت (امپایر)

۱۰۰ از ۱۰۰

فیلمی جسورانه، ویرانگر و در نهایت بسیار زیبا. تاد فیلیپس و واکین فینیکس با این اثر نه تنها یکی از نمادین‌ترین و محبوب‌ترین شخصیت‌های شرور در تاریخ سینما را بازسازی کردند.

جیم وجوودا ( آی جی ان)

۱۰۰ از ۱۰۰

شما با تماشای این فیلم و بدون اینکه نیاز داشته باشید تا کتاب‌های کمیکی دی سی کامیکس را بخوانید، اطلاعات بسیار خوب و شناخت زیادی نسبت به جوکر پیدا می‌کنید.می‌توان گفت که این فیلم، یک اثر سینمایی بسیار خوب در دنیای بتمن است که واقعا باید ساخته می‌شد.

اوون گلیبرمن ( ورایتی)

۹۰ از ۱۰۰

عملکرد و نحوه ایفای نقش فینیکس در این اثر فوق العاده است.

تیم گریرسان ( اسکرین دیلی)

۹۰ از ۱۰۰

یک شخصیت شرور نمادین کتاب‌های کمیک به طرز بسیار خوبی در فیلم جوکر در محوریت داستان قرار گرفته است و به خوبی به او پرداخته شده است.

جسیکا کیانگ ( پلی لیست)

۸۳ از ۱۰۰

در میان آتش و خون و هرج و مرج و سیاه‌ترین خنده‌های بی‌رحمانه‌ای که در فیلم جوکر هست، یک حس عجیب و غریب وجود دارد. این حس هم این است که زندگی این شخصیت نسبتا منفی داستان، به طور کلی تغییر کرده و دیگر کنترل خود را از دست داده است. حال اینکه او این خرابی‌ها را به وجود بیاورد یا نه، در هر صورت هیچ چیز به آن شکل اولش باز نمی‌گردد.

دیوید ارلیچ (ایندی وایر)

۵۸ از ۱۰۰

این فیلم به قدری خوب است که خطرناک باشد و آنقدری بد است که می‌توانیم درخواست نسخه بهتری را داشته باشیم. این فیلم قرار است به طور کلی دنیا را از این رو به آن رو کند و در طی این روند هم ما را به یک سری افراد هیستری تبدیل کند. حال چه خوب و چه بد، می‌توان گفت که این اثر دقیقا همان فیلمی است که جوکر می‌خواست.

استفانی زکراک (تایم)

۲۰ از ۱۰۰

واکین فینیکس در این اثر آنقدر سخت و با فشار ایفای نقش می‌کند که شما می‌توانید ناامیدی و استیصال را که در رگ‌هایش پر شده، مشاهده کنید. این وضعیت به قدری بد است که شما حاضر می‌شوید یک کمپین GoFundMe برای او تشکیل دهید تا او دوباره مجبور نشود که انقدر برای کارش زحمت بکشد. اما می‌توان گفت که این حس تهاجمی وحشتناکی که در ایفای نقش او وجود دارد، فقط تقصیر او نیست.

پیتر بردشاو ( گاردین)

۴۰ از ۱۰۰

می‌توان گفت که این فیلم جوکر، فقط یک بخش دارد: همان اولین بخش. این فیلم به طرز ناامیدکننده‌ای جدی و بسیار سطحی است.

جاش کوپتسکی (آستین کرونیکل)

۳۰ از ۱۰۰

شرکت دی سی کایمکس خیلی برای این فیلم تلاش می‌کند، اما تلاشش اصلا کافی نیست. البته شاید ما خواسته خیلی زیادی داریم. پس این فیلم Hellblazer لعنتی کجاست.