بررسی فیلم Gentlemen

 محصول مشترک انگلستان و آمریکا در ژانر کمدی جنایی به کارگردانی گای ریچی که کارگردانی خارق العاده و در کار خود حرفی باقی نمی گذارد.

آقایان

اطلاعاتی که ما را به آدمهای پلید قصه که حماقت کمیک بخشی از وجودشان است نزدیک می کند. شاید تنها ایرادی که بتوان به فیلم وارد دانست این است که در پرده آخر نمی تواند کنترل دقیقی بر مسیر فیلمنامه داشته باشد و کمی تسلط به امور از دست ریچی خارج می شود. اما این انحراف چندان به چشم نمی آید مخصوصاً که در بیش از نیمی از داستان تماشاگر به راحتی سرگرم شده و بابت یک کم کاری کوچک در بخش پایانی قصه آزار نمی بیند.

تنها لحظات واقعی در فیلم آقایان از تعامل بین چارلی هونام و هیو گرانت می باشد. گرچه روایت آنها غالباً اثر آقایان را گمراه می کند ، وقتی آنها روی صحنه می روند ، گرانت و هونم یک کاری را انجام می دهند و اکثر خنده های واقعی فیلم را آن ها فراهم می کنند.

ریچی

از آنجا که این کاراکترهای فیلم از نظر شخصیتی چاق هستند ، واقعاً حرفی برای گفتن ندارند. هیچ کمان شخصیتی وجود ندارد و به روش تفسیر مکان علفهای هرز در فرهنگ امروز ما بسیار کم است. ناامید کننده ترین بخش دوم این است که تظاهرات آقایان در مورد چگونگی سود طبقه طبقه بالا از تجارت مواد مخدر ، در حالی که مبارزه طبقه پایین برای ضایعات به نظر می رسد چنین زمینه بارور برای تفسیر اجتماعی است.

در عوض ، از تنظیم میکی با دوستان پروردگارش منحصراً برای فشار آوردن توطئه استفاده می شود. با بیان این مسئله ، عدم وجود هرگونه حرکت جدی موضوعی این است که ضربان های اکشن آقایان بسیار اندک از هم فاصله دارند ، و بیشتر آنها فقط شامل شخصیت های ثانویه هستند ، بنابراین سرمایه گذاری زیادی در جریان نیست.

داستان

یک مهاجر آمریکایی را شرح می‌دهد؛ این مهاجر که میکی پیرسون (با بازی متیو مک‌کانهی) نام دارد، به لندن سفر کرده است. او یک امپراطوری بسیار سودآور از ماری جوانا را در این شهر بنا کرده است.

بااین‌حال، داستان از آن زمانی اوج می‌گیرد که این مهاجر تصمیم دارد تا فکری به حال امپراطوری خودش بکند و به‌نوعی آن را گسترش دهد. به همین دلیل هم توطئه‌ها، نقشه‌ها، رشوه‌ها و باج‌گیری‌ها آغاز می‌شود؛ دشمنان در تلاش هستند تا امپراطوری پیرسون را از چنگ او در بیاورند و تحت کنترل خود بگیرند.

دیدگاه منتقدان به فیلم آقایان :

ریچارد روپر | شیکاگو سان تایمز

۸۸ از ۱۰۰

فیلم The Gentlemen اصلا شگفت‌زده و سرگرم کردن مخاطب را متوقف نمی‌کند.

جانی اولکسینسکی | نیویورک پست

۷۵ از ۱۰۰

به‌نظر می‌رسد که عادت این روزهای گرنت شده است؛ او محوریت هر فیلمی را که در آن حضور دارد، به‌دست می‌آورد و تمام تمرکز را برای خودش می‌کند.

مالی فریمن | اسکرین رنت

۷۰ از ۱۰۰

برای آنهایی که استقامت می‌کنند و پیش می‌روند، یک فیلم سرگرم‌کننده و گانگستری در قلب فیلم آقایان وجود دارد. یک انرژی جذاب و جالبی درون فیلم ریچی وجود دارد که بخشی از آن، از سبک کارگردانی او نشأت می‌گیرد؛ بخش دیگر آن هم به‌خاطر لذتی است که بازیگران از زنده کردن این فیلم می‌برند.

پیتر بردشاو | گاردین

۶۰ از ۱۰۰

ریچی با ساخت این فیلم، بازگشت سرگرم‌کننده‌ای به ریشه‌های مسخره خود داشته است.

استفانی زاکارک | تایم

۴۰ از ۱۰۰

به‌نظر می‌رسید که این فیلم سرگرم‌کننده و جذاب باشد اما اینطور نیست. ریچی فیلمنامه این اثر را براساس طرحی که خودش با ایوان اتکینسون و مارن دیویس خلق کرده بود، نوشته است. او این داستان را به سرزمین‌هایی برد که خیلی یهودستیزانه و نژاد‌پرستانه محسوب می‌شود. تمام بخش‌های این داستان فاجعه محسوب می‌شود. بنابراین ما نباید خیلی اهمیت بدهیم. اما برخی از این موارد، حتی از اتمام فیلم هم تلخی خودشان را در دهان شما به جا می‌گذارند.

تام یورگنسن | آی جی ان

۴۰ از ۱۰۰

در پایان داستان، این فیلم به هیچ جایی نمی‌رسد.

بن فلاناگان | مجله اسلنت

۲۵ از ۱۰۰

لندنی که درون این فیلم وجود دارد، عملا سبک فیلمسازی گای ریچی را به نمایش می‌گذارد؛ یک طنز و تمسخر بدون شخصیت، از پیروزی‌های قبلی خودش. یک اثر صاف و مبهم که بیشتر از قبل هم پول به‌دست آورده است.