بررسی بازی Darksiders Genesis

پیدایش دارکسایدرز یک بازی ویدئویی به سبک هک اند اسلش و نقش‌آفرینی است که توسط تی‌اچ‌کیو و در سال ۲۰۱۹ برای پلتفرم‌های گوگل استدیا و پی سی منتشر شده‌است که به بررسی کامل آن می پردازیم.

داستان

داستان بازی قبل از نسخه اول روایت می‌شود. پس از حمله نژاد Nephelim به Eden برای تصاحب آن و کشتار آن‌ها توسط ۴ هم نوع خود یعنی War, Strife, Fury و Death، شورای سوخته ماموریت جدیدی را به War و Strife محول می‌کند تا از توطئه Lucifer پرده برداری کنند. به منظور این‌کار War و Strife باید به شیطان معروف این سری یعنی Samael بروند؛ چرا که به نظر می‌رسد در این توطئه نقشی دارند. اما با ورود به نزدیکی قلعه‌ی Samael، متوجه می‌شوند که قلعه‌ی او توسط شیطان بزرگ دیگری به نام Moloch تحت حمله قرار گرفته است.

بنابراین War و Strife سعی می‌کنند از این حمله به عنوان پوشش استفاده کرده و از راه دیگری خود را به Samael برسانند. اما زمانی که با او روبرو می‌شوند، متوجه توطئه‌ای عظیم‌ترمی‌شوند. داستان بازی بر خلاف نسخه‌های قبلی آن‌چنان پر رنگ نیست و بیشتر وقت بازیکنان به انجام مامورت‌های مختلف خلاصه شده و در این بین با برخی از شخصیت‌های آشنای قدیمی نیز روبرو می‌شوند. رفته رفته زوایای پنهان شخصیت‌های War و Strife روشن شده و حقیقتا به پایان زیبایی منتهی می‌شود. پایان عنوان DSG به گونه‌ای است که بازیکنان با یکی از حقایق تاریک دنیای Darksiders روبرو می‌شوند و بدون شک، لب به تحسین آن می‌گشایند.

Strife

Strife شخصیتی است که هم از نزدیک و هم از دور می‌تواند دشمنان را مورد هدف قرار داده و از بین ببرد. برخلاف War که تنها از یک شمشیر بزرگ استفاده می‌کند، Strife دو کلت بسیار با ابهت را نیز به همراه دارد که می‌توانید با استفاده از آن‌ها از دور به دشمنان شلیک کرده و راه‌ را باز کنید. به صورت پیشفرض، اسلحه‌های Strife می‌توانند به صورت نا محدود تیر شلیک کرده و دشمنان را از بین ببرند، اما نوع خاصی از تیر یا Bullet در بازی وجود دارد که پیدا کردن آن‌ها کمی سخت است اما قدرت بسیار بیشتر نسبت به تیر‌های معمولی دارند.

برخلاف Strife، شخصیت دیگر یعنی War توانایی حمله کردن به دشمنان از راه دور را ندارد اما در عوض از نزدیک بسیار خطرناک است و ضربات مهلکی را نثار دشمنان می‌کند. او همان شمشیر جهنمی معروف خود را به همراه دارد و اینبار می‌توانید با پیشروی در بازی ضربات سنگین تری را با این شمشیر روانه دشمنان کنید. او شخصیتی است که می‌تواند ضربات دشمنان را بلاک و پری (Block and Parry) کند و این مورد در رویارویی با دشمنان بسیار قوی و بعضا باس‌های بازی بسیار کاربردی است.

اما مورد دیگر در بازی وجود دارد که کمی مرا نا امید کرده است. داستان هنوز هم همانند دو نسخه اول بازی کمی احمقانه به نظر می‌رسد، اما تفاوت‌ این بازی با دو نسخه اول این است که حال شما به جای یک شخصیت ثابت، با دو شخصیت متفاوت همراه شده‌اید که از نظر شخصیتی زمین تا آسمان فرق دارند و در اکثر مواقع نمی‌توانند با یکدیگر کنار بیایند. 

دوربین

در تمام شماره‌های قبلی دارک سایدرز دوربین سوم شخص بازی اجازه می‌دهد که دید بازیکن همواره در موقعیت‌های روبه‌رویش صورت‌بندی شود و اساسا تنظیم حرکات پلتفرمینگ (پریدن، بالا رفتن) شخصیت نیز فراتر از زوایه دیدِ ۱۸۰ درجه‌ای نمی‌رود. این یعنی صورت‌بندی جهات حرکت جلو، چپ و راست و تنظیم ارتفاع پرش یا فرود سرراست و آسان است.

حالا دوربین خیلی بالاتر رفته و بازیکن در زوایه دید ۳۶۰ درجه‌ای می‌تواند حرکات پلتفرمینگ خود را تنظیم کند. این مورد تجربه پلتفرمینگ بازیکن را پیچیده‌تر می‌کند بدین معنا که حالا پلتفرم‌ها (سکوها، لبه‌ها، ستون‌ها و …) در چهار طرف شما قرار دارند و از طرفی موقعیت آن‌ها در ارتفاع نیز تفاوت می‌کنند. مشکل اصلی به جایی برمی‌گردد که مسیر حرکت و جابه‌جایی میان این پلتفرم‌ها در بسیاری از موارد شما را وادار می‌کند مدام جهت حرکت خود را – مثلا هنگام چند پرش متوالی – عوض کنید یا از جایی که قرار است روی آن فرود آیید مطمئن نباشید. قابلیت پرواز یا معلق ماندن روی هوا نیز مکانیزمی است که دقیقا به منظور کاستن پیچیدگی پلتفرمینگ طراحی شده و این نشان می‌دهد که خودِ طراحان بازی نیز متوجه تاثیر موقعیت دوربین روی تجربه پلتفرمینگ شده‌اند.

RPG

Darksiders Genesis یک عمل RPG ، با تمام موج های دشمنان و گرفتن غارتهایی که ممکن است انتظار داشته باشید. بنابراین ، من کمی تعجب کردم که متوجه شدم که هنوز هم بلافاصله و به طور مداوم مانند Darksiders احساس می شود. این یک پیروزی معمولی برای اولین بازی است ، که به دنبال جنگ و برای اولین بار ، Strife است. لوسیفر رسوا بدنام به چیزی واقعیت دارد ، و شورای تصمیم گرفته است بدون تغییر به روز جمع آوری سطل آشغال ، بدون اینکه به کسی بگویید که به این دو غرفه دوست داشتنی دستور دهد تا دریابند که چیست.

توسعه دهنده Airship Syndicate که توسط اعضای Vigil Games ، که دو بازی اول Darksiders را انجام داده اند تشکیل شده است ، یک جذابیت بدیهی و واقعی برای این سری دارد. نه تنها ما شخصیت های برگشتی مانند Samael و Vulgrim را مشاهده می کنیم ، سلاح ها و توانایی های بازی های اصلی با دقت یکپارچه شده اند. به عنوان مثال ، جنگ هنوز Vorpal Blade مانند بومرنگ دارد ، هر دو سوارکار می توانند اشیاء را از دور با یک نوع بازوی اسباب بازی Ghostly Inspector Gadget ببندند ، و Strife به زودی Void Bomb را برای برخی از پورتال های ایجاد پورتال باز می کند. طرفداران Darksiders ، ما در خانه هستیم!

COOP

 بخش دیگری در بازی با نام Arena وجود دارد که در آن‌جا با موج‌های دشمنان روبرو شده و می‌توانید مهارت خود را به چالش بکشید. تعداد Arenaها زیاد بوده و هر کدام لول خاصی را برای به پایان رساندن پیشنهاد می‌کنند. البته در صورتی که لول شما پایین‌تر از لول پیشنهادی است هم باز می‌توانید به انجام آن‌ها بپردازید اما انتظار چالشی سخت را داشته باشید. پس از به اتمام رساندن هر Arena، بسته به امتیازی که کسب کرده‌اید، جوایزی به شما تعلق می‌گیرد که می‌توانید در بخش داستانی نیز استفاده کنید.

همان‌طور که مطلع هستید، این عنوان را می‌توانید به صورت Coop با دوستان خود نیز انجام دهید. چنان‌چه نتوانستید قبل از شروع هر مرحله، فردی را برای همکاری پیدا کنید، می‌توانید این کار را از طریق سنگ‌های به خصوصی که در نقاط خاصی از هر مرحله گنجانده شده است، انجام دهید. Coop بازی بسیار لذت‌بخش بوده و چالش بازی افرایش پیدا می‌کند.

مسیر های مخفی

معمولا فضاهایی بزرگ با تعداد زیادی راه و مسیرهای مخفی را در خود جای داده. چیزی شبیه به Mini Map و نشان ندادن موقعیت گیمر در نقشه اصلی بازی اما به این بخش ضربه زده نبود. بارها در جریان گیم‌پلی پیش می اید که موفق به پیدا کردن مسیر اصلی نمی‌شوید و نقشه نیز به بهبود این شرایط کمک خاصی نمی‌کند. هرچه از دید طراهی محیط شاهد تنوع خوبی هستیم اما دیگر اجزای بازی در این زمینه حرف خاصی برای گفتن ندارند.

هسته اصلی گیم‌پلی Darksiders Genesis همچون نسخه‌های پیشین روی مبارزات و حل کردن معماها قرار گرفته. گیمر با انتخاب War رویکردی شبیه به کلاس تانک بازی‌های نقش آفرینی را پیدا کرده و تمام تمرکز خود را روی مبارزات از نزدیک قرار می‌دهد. اکثر چندضربه‌ها و تجهیزات War برای مبارزه در این عنوان نیز حضور دارند و تفاوت خاصی در این بخش دیده نمی‌شود.

در مقابل Strife اکثر مبارزات را با استفاده از اسلحه‌های گرم خود پشت سر می‌گذارد که با ترکیب نوع گلوله و حالت‌های متفاوت شلیک، می‌تواند جذابیت مناسبی را به مبارزات بازی ببخشد. هرچه از دید الفبای مبارزات، سازندگان بازی فعالیت مثبتی را از خود به جا گذاشته‌اند اما طراحی دشمن‌ها به واسطه تنوع بسیار پایین، این بخش از گیم‌پلی را بعد از چند ساعت تکراری و خسته‌کننده می‌کند.

زندگی تاریک

شخصیت ها نه تنها در سبک بازی بلکه در شخصیت نیز تفاوت دارند و این یکی از مناطقی است که من خودم را کمی ناامید می کنم. داستان Darksiders همیشه احمقانه بوده است ، اما (حداقل در دو بازی اول) نوعی احمقانه کامل – یک مزخرفات مهم و مهم که خود را به اندازه کافی جدی می گیرد تا بدون سرزنش کردن از آن لذت ببرد. چیزهای خیلی دور در جهت دیگر در اینجا منجنی شده اند. این خود آگاه است

، بسیار آماده برای شوخی به هزینه خود. این خودجنسی نیست ، بلکه عوض کردن خیال کتاب مقدس برای کمدی صریح است. درگیری ها مانند یک پلیس سرکش شوخی که Do Your Owing Thing صحبت می کند ، صحبت می کند ، در حالی که War ، فساد بسیار جدی و جدی است. اصولاً ، Strife تلاقی بین Axel Foley و Peter Quill است ، در حالی که War به تلاقی بین Drax و پدر شما تبدیل شده است. از همه بدتر ، دقیقاً یک شوخی را در کل فیلمنامه به حساب آوردم که باعث خنده ام شد.

با این وجود ، توالی های داستان اصلی در صورت تمایل می توانند از بین بروند و این عمل خوشبختانه مایل جلوتر از نوشتن است. در کل ۱۶ فصل وجود دارد و هر یک (به استثنای پنج مورد که رئیس اصلی دعوا هستند) یک نقشه باز بسیار عالی طراحی شده است. شما مانع سوار شدن بر اسب های ارواح خود در درصد بسیار چشمگیر چشم انداز نمی شوید ، اما به هر حال جنگ با پیاده روی بیشتر سرگرم کننده است. بله ، شماری از شرهای شیطانی وجود دارد که به واسطه اینکه گاهی اوقات نور متعجب می شوند ، کشته می شوند ، اما این تنها نیمی از داستان است.

Shacknews

۱۰۰-۹۰

این بازی مرا بسیار به یاد عنوان Marvel Ultimate Alliance می‌اندازد اما با این تفاوت که این بار داستان سری Darksiders را که با حل معماها ترکیب شده است شاهد هستیم. متاسفانه برخی از مشکلات چشم گیر در بازی وجود دارند. مشکلاتی از قبیل تکراری بودن دشمنان و مشکلات نور در محیط بازی به چشم می‌خورد. البته این دست مشکلات علی‌رغم اینکه گاها سبب دلزد مخاطبان می‌شوند اما کماکان به جذابیت محیط هم می‌افزایند بخصوص مشکلات نور محیط که گاها هیجان را در بازی افزایش می‌دهد.

IGN

۱۰۰-۸۷

با اینکه به ریزه‌کاری ها و مشکلات جزئی اصلا توجهی نشده ست اما می‌توانیم بگوییم گاهی از برادران اصلی خودهم  پیشی می‌گیرد.

Vandal

۱۰۰-۸۴

روایتی مجدد از یک داستان تکراری

  Multiplayer.it

۱۰۰-۸۴

روایتی مجدد از یک داستان تکراری

 Everyeye.it

۱۰۰-۷۵

تجربه و خرید این عنوان را به تمامی هواداران و دنبال کنندگان این سری پیشنهاد می‌کنیم. این بازی با نقطه‌ی اوج خود فاصله‌های بسیار زیادی دارد و مشکلات جزئی بسیار فراوانی در بازی دیده می‌شوند.

 IGN Spain

۱۰۰-۷۰

این عنوان را به کسانی که می‌خواهند سرنوشت ۴ سوارکار را بدانند پیشنهاد می‌کنیم. اما اگر به دنبال همان عنوان همیشگی هستید متاسفانه باید بگوییم این نسخه شما را ناامید می‌کند.